Dirkzwager legal & tax

Een netbeheerder is gehouden om na een storing aan haar netwerk van meer dan vier uur haar afnemers financieel te compenseren. Deze compensatievergoeding is schade van de netbeheerder die zij kan verhalen. Een dergelijke compensatieregeling is op dit moment in de maak op het terrein van elektronische communicatie. De Telecommunicatiewet zal op termijn worden aangepast.

Compensatievergoeding energie
Als gevolg van graafschade aan een kabel of leiding kan er sprake zijn van een tijdelijke transportonderbreking. De netbeheerder heeft (onder andere) jegens de afnemer de plicht om de transportonderbreking zo snel mogelijk te verhelpen. Voor wat betreft een transportonderbreking op een elektriciteitsnet is er in de NetCode (en voor wat betreft een gasnet in de Aansluit- en transportvoorwaarden Gas – RNB (tevens een code)) bepaald dat de netbeheerder binnen vier uur de transportonderbreking moet hebben verholpen. Lukt dit een netbeheerder niet binnen de voorgeschreven vier uren, dan is zij aan haar afnemers (financiële) compensatie verschuldigd. Deze compensatie is een forfaitair bedrag dat afhankelijk is van het aantal aansluitingen van de afnemer, het aansluiting afnemer en de duur van de transportonderbreking. De compensatievergoedingen zijn bedoeld als prikkel voor de netbeheerder om doelmatig te werken.

Zowel de NetCode als de Aansluit- en transportvoorwaarden Gas – RNB zijn zogenoemde ‘algemeen verbindende voorschriften’ (avv).

De compensatievergoeding is schade
De door de netbeheerder aan haar afnemers betaalde compensatievergoeding is voor de netbeheerder schade in de zin van artikel 6:95 BW. Deze schade kan de netbeheerder zodoende zelfstandig verhalen op de schadeveroorzakende partij. In 2010 heeft het toenmalige gerechtshof Arnhem met betrekking tot door Liander aan haar afnemers betaalde compensatievergoedingen, die zij wenste te verhalen op de aansprakelijke grondroerder,  geoordeeld dat:

“De compensatievergoedingen die Continuon (Liander) als gevolg van de kabelbeschadiging aan afnemers heeft moeten betalen, vormen een nadeel in de vorm van een vermogensvermindering en zijn daarmee (vermogens) schade voor Continuon. Hieraan doet niet af dat de verschuldigdheid van die vergoedingen berust op de NetCode, noch dat deze een forfaitair karakter hebben.”

De Hoge Raad liet de overweging in stand.

Compensatievergoeding elektronische communicatie
Op korte termijn zal er ter versterking van het telecommunicatiebeleid (onder andere) artikel 7.1a worden toegevoegd aan de Telecommunicatiewet (Tw). Het nieuwe artikel zal, zoals het er nu naar uitziet en voor zover relevant, gaan luiden:

“Artikel 7.1a

1. Bij een volledige onderbreking van de levering van een als separate dienst te onderscheiden openbare elektronische communicatiedienst als gevolg van een storing in het netwerk van de aanbieder van die dienst verstrekt de aanbieder uit eigen beweging of op aanvraag van de abonnee, die woonachtig of gevestigd is in het gebied waarin de gevolgen van de storing zich voordoen, een compensatie aan de abonnee, mits de verstoring langer duurt dan een bij ministeriële regeling te bepalen periode.”

Het nieuwe artikel 7.1a Tw gaat bij wet regelen (in tegenstelling tot voornoemde Codes die zijn gegoten in een avv) dat een afnemer van elektronische communicatie (internet, telefoon, televisie e.d.) bij een netwerkstoring, bijvoorbeeld als gevolg van graafwerkzaamheden, recht heeft op compensatievergoeding van de netwerkaanbieder. Uit de memorie van toelichting bij het nieuwe artikel 7.1a Tw blijkt dat de netwerkstoring minimaal twaalf uur moet hebben geduurd voordat de afnemer aanspraak kan maken op compensatievergoeding. Dit is een langere duur dan de duur zoals opgenomen in voornoemde Codes. Voor dit verschil wordt de volgende reden gegeven in de memorie van toelichting:

“Echter, de vergelijking met de energiesector gaat om verschillende redenen niet op. Zo is energie een homogeen product, doch een elektronische communicatiedienst niet. Verder heeft een abonnee die een elektronische communicatiedienst afneemt vaak alternatieven voorhanden, mochten één of meerdere diensten uitvallen. Voor energie is dit niet het geval.”

Artikel 7.1a Tw voorziet volgens de Tweede Kamer in versterking van de positie van eindgebruikers bij netwerkstoringen.

Conclusie
Bij kabel- of leidingschade kan de schadeveroorzakende partij door meerdere partijen worden aangesproken. Zo kan de schadeveroorzakende partij door de netbeheerder/netwerkaanbieder worden aangesproken voor de schade aan de kabels of leidingen, kan de schadeveroorzakende partij tevens door de netbeheerder/netwerkaanbieder worden aangesproken voor de door de netbeheerder/netwerkaanbieder aan haar afnemer betaalde compensatievergoeding en kan de schadeveroorzakende partij door de afnemer worden aangesproken voor eventuele gevolgschade.

Sebastiaan van de Kant & Peter van Huizen